Op een zonnige middag in 2020, ergens in de idyllische heuvels en meren van de Jura in Frankrijk, begon een klein maar ambitieus idee vorm te krijgen dat ons leven zou veranderen.

Ik, Wesley, en mijn vriendin Demi, hadden al vaker het gevoel gehad dat er iets miste tijdens onze vakanties in gehuurde stacaravans of huisjes. We hielden van het campingleven, de vrijheid, de natuur, maar altijd was er die ene beperking: we waren gebonden aan plaatsen waar onze honden welkom waren. En toegegeven, vanuit één vaste plek de wereld verkennen, voelt een beetje alsof je een speurtocht doet met je voeten vastgelijmd aan de vloer.

Het begin van een Droom…

Onze avonturen met Sookie, onze vrolijke Shiba, en later met Gaia, een mix tussen een Akita, een Husky en een Samoyeed (ja, het is net een wandelende VN-conferentie), waren leuk en avontuurlijk, maar het vinden van een hond vriendelijke accommodatie werd elk jaar een grotere uitdaging. Er is vaak een maximum van één harige vriend per accommodatie, waardoor onze keuzes steeds beperkter werden.

Tijdens onze vakantie in Kroatië en later in Frankrijk viel het ons op hoe camperaars met hun eigen voertuig veel meer vrijheid leken te hebben. Zij kozen de mooiste plekjes uit, direct aan het meer, zonder zorgen over of de hond(en) wel mee mochten, want zij hadden hun eigen verplaatsbare huisje op wielen!

Vanaf de veranda van onze gehuurde stacaravan keken we jaloers naar de campers, waar hun eigenaren met een wijntje of biertje in de hand genoten van een vrij uitzicht over het prachtige Lac du Chalain. We werden gefascineerd door filmpjes van mensen die een simpel bestelbusje hadden omgetoverd tot een rijdend paleisje. De vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, met je hele hebben en houden, leek ons ideaal. Maar de kosten van een kant-en-klare camper waren voor ons, als jong stel, hoger dan de Mount Everest. Een eigen bus ombouwen leek daarentegen een betaalbaar en spannend avontuur.

Van vage droom naar een concreet plan

Demi was meteen verkocht aan het idee. Zij zag minder beren op de weg en meer zonnige bestemmingen in ons vooruitzicht, en dacht dat we met wat goede wil en hard werken ons eigen droomhuisje op wielen konden creëren. Ik was sceptischer. Nog nooit hadden we iets serieuzer gebouwd dan een IKEA-kast (en zelfs dat ging met de nodige scheldwoorden en mysterieuze schroefjes over). Elektra aanleggen? Waterleidingen installeren?

Het leek me een haast onmogelijke opgave. Toch, door het onvermoeibare enthousiasme van Demi en de inspirerende verhalen en filmpjes van anderen, begon het idee ook bij mij vorm te krijgen. Uren, dagen, maandenlang waren we aan het dromen en plannen maken. En toen, begin 2021, met de volle impact van COVID-19 en de gedeeltelijke sluiting van mijn bedrijf, kwam plots een kans. Extreem vervelend en een onzekere toekomst, ja, maar misschien ook het perfecte moment om die vage droom om te zetten in een concreet plan, want ik kreeg ineens wat tijd!

Op jacht naar de Perfecte Bus

In de grote zoektocht naar de perfecte bus voor ons project hadden we meer opties dan een kind in een snoepwinkel. Je kan kiezen uit een lage bus waarin je, tenzij je een dwerg bent, echt een hefdak nodig hebt om rechtop te kunnen staan. Dan heb je de hogere bussen, waar je lekker in kunt rondlopen zonder je hoofd te stoten, en natuurlijk de extra lange versies, praktisch van binnen misschien maar lastig om te parkeren.

Ons wensenlijstje was redelijk helder: niet te oud en niet te veel kilometers, want we wilden niet dat onze spaarcenten opgingen aan iets dat bij de eerste de beste heuvel uit elkaar zou vallen of veel onderhoud nodig heeft. We mikten op een busje van bouwjaar 2015 ongeveer. Een beetje ruimte was een must. We droomden van een douche, plek voor de honden, een fatsoenlijk bed, en belangrijk: dat bed moest overdwars, want met mijn 1,85 meter wil ik wel lekker kunnen liggen zonder dat mijn tenen kou vatten of ik klem zit met mijn hoofd en tenen.

De kandidaten? Oh, de keuzes waren reuze! Een Mercedes Sprinter, stoer en sterk, of een Volkswagen Crafter, robuust en betrouwbaar. Maar dan had je ook nog de drieling: Peugeot Boxer, Citroën Jumper, en Fiat Ducato. Die waren net iets breder, perfect voor ons dwarsbed plan. Met zoveel opties leek het soms alsof we een datingprofiel voor bussen aan het opstellen waren: ‘Gezocht: ruime, betrouwbare partner voor lange, avontuurlijke ritten. Moet houden van dwarse slapers en niet bang zijn voor een beetje water.’

Even serieus, we wisten ondertussen dus dat we een bus wilden met de afmetingen lengte 3 en hoogte 2. En het meest geschikt voor ons idee leken dus de Ducato, Jumper of Boxer. Ook waren deze net wat minder prijzig in aanschaf en onderhoud dan bijvoorbeeld de Mercedes Sprinter. Er gingen behoorlijk wat weken voorbij. Af en toe zagen we iets op Marktplaats of Autoscout. Maar een bus vinden die voldeed aan onze wensen was nog niet makkelijk.

Is er wel een geschikte bus om om te bouwen naar een camperbus?

En toen was daar een potentiële kandidaat, een blauwe Peugeot Boxer. Vol spanning reden we naar de garage waar de bus stond. We kregen de sleutel en mochten op ons gemak gaan kijken. Toen we aankwamen bij de bus was het grootste enthousiasme snel bekoeld. De bus zag eruit alsof hij een survivaltocht door de achtertuin van een sloopbedrijf had overleefd. Hij had best wel veel beschadigingen, de verf was op sommige plekken afgebladderd en ook de bekleding zag er niet al te fris uit.

Een proefrit hebben we niet eens gemaakt; er zouden minstens 5 andere bussen verplaatst moeten worden voordat we konden vertrekken, en we waren het er snel over eens dat dit niet onze ideale reisgezel zou worden. Onderweg naar huis overwogen we of we ons budget voor de aanschaf van de bus misschien iets moesten herzien, want als je iets doet, doe het dan goed, toch?

Je moet er wat moeite voor doen maar dan heb je ook wat

Een paar weken later kwamen we een heel serieuze kandidaat tegen op Marktplaats, een Peugeot Boxer. Bij een garage in de omgeving van Urk. Voor ons als Zeeuwen een flinke rit van bijna 3 uur. Maar dat is natuurlijk niet belangrijk als dit onze toekomstige camper zou worden. Of laten we zeggen voorlopig onze bus. Een camper valt nog te bezien…

Na een rit van ruim 3 uur stapten we uit bij de garage. Ze hadden meer bussen, eigenlijk zelfs 2 bijna identieke. De een met iets meer kilometers dan de ander. Ze voldeden allebei aan al onze wensen.

Nog even opgesomd:

• Minder dan 150.000 kilometer op de teller
• Airco
• Een trekhaak
• Cruisecontrol
• +/- 2015
• Liefst niet wit
• Voldoende pk’s voor de bergen
• Lengte 3 en hoogte 2

Na een geslaagde proefrit in beide bussen en een bakje koffie bij de garage, besloten wij even op zoek te gaan naar een plekje om te lunchen en eens even goed na te denken. Was dit echt de bus van onze dromen, en krijgen wij het inderdaad voor elkaar om daar een mooie camper van te maken? Maar eerst eten! Want belangrijke beslissingen neem je niet op een lege maag, toch?

Nergens was een eettentje te bekennen in de buurt, dus na een half uurtje van intensief overleg – inclusief een telefoongesprekje met mijn ouders, waarvan ik eigenlijk niet zeker wist waarom ik ze belde, want ik zou toch niet luisteren als ze zouden zeggen dat ik misschien beter niet kon doen wat we van plan waren.

Demi was aanvankelijk de grote aanjager van deze droom, maar als het aankomt op het maken van beslissingen, heeft ze een beetje moeite. Gelukkig was ik er ondertussen wel uit. We waren hier al maanden mee bezig. En natuurlijk wilde Demi het ook nog steeds heel graag. Het was tijd om de sprong te wagen! En wie heeft er eigenlijk eten nodig als je een belangrijke beslissing moet nemen? We gaan op de terugweg langs de Mac 🙂

We hebben de bus gekocht, en nu?

Nu het allemaal echt definitief is, kunnen we thuis verder gaan met het concreet maken van onze plannen. Dit wordt geen handleiding voor het bouwen van een zelfbouwcamper; daar zijn andere fantastische boeken en het internet voor. Maar we vinden het wel leuk om jullie wat te vertellen over ons zelfbouwproces. Spoiler alert: het wordt een comedy van fouten en klunzige momenten!

Een van de belangrijkste dingen is de indeling van je bus, zelfs al voordat je de bus aanschaft. De ene bus is langer, de andere weer breder. De binnenmaten van onze laadruimte/woonruimte zijn: 370 cm lang, ongeveer 187 cm breed (met uitsparingen binnen de spanten waardoor we ongeveer 195 cm hebben bij het bed), en 193 cm hoog.

Het is dus heel handig om alvast het een en ander uit te tekenen en je goed in te lezen in de (binnen) maten van de bus. Vervolgens kun je een plan maken van wat je waar wilt hebben. Wij bedachten dat we een relatief ruim, vast bed in de breedte van de bus wilden hebben, helemaal achterin. Dit bed zou 140 cm breed en ongeveer 195 cm lang moeten worden. Het bed komt hoger in de bus, zodat we daar onder genoeg opbergruimte hebben voor de campingspullen, barbecue en bijvoorbeeld SUP’s, longboards en natuurlijk jeu de boules! Ook willen we onder het bed een plekje maken voor Gaia en Sookie.

Voor het bed wilden we twee niet te brede stoeltjes, omdat we denken dat we vooral buiten zullen leven tijdens het kamperen. Er moet een tafeltje uit het bed komen waar we aan kunnen eten. Ook waren we het erover eens dat we lekker ‘veel’ aanrechtruimte wilden, zodat we goed kunnen koken en ruimte hebben voor een koffiezetapparaat en andere dingen. Aan beide kanten van de bus tekenden we een aanrecht met daaronder natuurlijk kastjes en laatjes, want berg ruimte heb je wel nodig! En niet te vergeten een koelkast. Poeh, wat een spullen, dat gaat echt passen en meten worden!

En dan om de indeling compleet te maken, na een lange discussie heeft Demi gewonnen en ben ik overstag. We nemen ook een douche in de bus. Wel met minimale afmetingen, want we zullen hem niet heel vaak gebruiken, denken we, maar het idee dat je overal kunt douchen spreekt ons uiteindelijk allebei wel aan.

We zijn druk bezig met het schrijven van een boek daarin vertellen we jullie uiteindelijk graag nog veel meer over het zelfbouwen van de bus en wat er allemaal bij komt kijken!

De reizen met de bus tot nu toe

Wel is het alvast leuk om te vertellen hoe onze eerste reizen zijn geweest. Nadat de bus (bijna) klaar was, zijn we er in juni 2022 mee naar Noord- en Midden-Italië geweest. Een grote vuurdoop. Meteen drie weken op pad. Behalve dat bij de eerste bocht de apothekerskast openvloog omdat deze nu flink gevuld was, en we even op een spanband zijn gereden bij de Praxis, konden we onze weg vervolgen. Een geweldig mooie reis! We hebben drie weken rondgetrokken en reden onder andere van de Dolomieten naar Florence, Cinque Terre en Iseo. De luifel hadden we op dat moment nog niet geïnstalleerd en misten we toch wel een beetje in de volle zon op een heerlijk plekje aan het Iseomeer.

De eerste reis was een groot succes! De bus voldeed volledig aan onze verwachtingen en we konden niet wachten op de volgende reis.

Bij terugkomst deden we wat kleine aanpassingen zoals het installeren van een luifel, want een maand of twee later zouden we voor onze tweede trip vertrekken. Helemaal naar het zuiden van Italië. En zo geschiedde. In september 2022 reden we globaal langs de oostkant van Italië naar het zuiden om via de westkant weer omhoog te rijden. Eigenlijk achteraf gezien iets te veel kilometers in 3,5 week tijd. Maar wederom een geweldige trip.

Een jaar later, in mei – juni 2023, vertrokken we naar Schotland. Heel kort samengevat: geweldig mooi en heel veel geluk met het weer! In drie weken tijd één keer een regenbui van 15 minuten en verder goede temperaturen en veel zon.

Na de zomervakantie reden wij naar Frankrijk en Spanje. Omdat Schotland zo spectaculair was geweest, viel dat in eerste instantie heel even een soort van beetje tegen. Maar relativerend toch ook wel een hele fijne vakantie met lekker weer en we hebben voor het eerst kunnen surfen. Een nieuwe hobby!

Er is zo enorm veel te vertellen over deze reizen, daarom vertellen we dat graag in ons toekomstige boek maar ook op onze website is een hoop te vinden: https://www.inuvantures.com en op onze socials: @Inuvantures

Wil je nog meer informatie of inspiratie kijk hier dan snel verder.